به گزارش خبرنگار تشکل‌های دانشجویی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه الزهرا(س) خطاب حسین سیمایی صراف وزیر علوم در پی حضور وی در دانشگاه الزهرا(س) نامه‌ای نوشت که در ادامه متن آن را می‌خوانید:
بسم الله الرحمن الرحیم
جناب آقای دکتر سیمایی صراف، وزیر محترم علوم
سلام‌علیکم؛
یقینا مطلع هستید که دانشگاه الزهرا(س) بزرگترین دانشگاه تک جنسیتی ویژه بانوان در کشور است. با این همه بزرگترین مشکل عدم توجه مسئولین به این دانشگاه است.
از آنجا که نامه‌ای که تقدیمتان می‌شود، توسط عده‌ای از دانشجویان و فعالین جنبش دانشجویی نوشته شده، لازم می‌دانیم نکاتی را در همین موضوع ذکر کنیم. مسائلی را ذیل برخی مشکلات رایج در این دانشگاه بیان می‌کنیم.
1.کم اعتنایی به جوانان یکی از معضلات کار تشکیلاتی است جوان‌گرایی در بیانیه گام دوم انقلاب خوب فهمیده و عمل نشده‌است در کار سیاسی باید معنای درست جوان‌گرایی فهمیده و برای آن برنامه‌ریزی شود.
2.بانوان و به خصوص بانوان فعال در تشکیلات باید در تصمیم‌گیری‌های مهم دخیل باشند جامعه ایران، آن جامعه شصت سال قبل نیست. زنان ایران در تمامی عرصه‌های مهم و بزرگ کشور نقش دارند، ولی باید زمینه بیشتر حضور زنان را در تصمیم‌گیری‌ها و فعالیت‌های تشکیلاتی فراهم کرد. زنان باید در مسائل و تصمیم‌گیری‌های کشور دخالت کنند.
3.من باب انجام فعالیت‌های فرهنگی توقع آن است که انجام این قبیل فعالیت‌ها به عهده دانشجویان سپرده شود چراکه دانشجویان دارای فکری خلاق، خیال پرداز و پیش برنده هستند و اگر تمام تلاش مسئولین آن است که رضایت عمومی افزایش یابد و آنچه در سال ۱۴۰۱ اتفاق افتاد، نشان داد تا زمانی که دانشجوبان فعال نباشند و به گوشه‌ای رانده شوند و فضای دانشگاه را در دست نداشته باشند؛ جریان‌های منحرف رسانه‌ای می‌تواند اذهان دانشجویان را در دست گرفته و فضای جامعه را متشنج نمایند.
معاونت فرهنگی در دانشگاه‌ها نباید تبدیل به رقیب جدی تشکل‌ها در دانشگاه تبدیل شود، طبیعی است که اگر معاونت فرهنگی از تشکل‌ها حمایت کند مقبولیت از طرف میهمانان بیشتر خواهد بود و این پشتیبانی می‌تواند سختی کار تشکیلاتی را اندکی کمتر کند.
4.آنچه که به طور معمول در تمامی تشکل‌ها خصوصا تشکیلات‌های مستقل مثل انجمن اسلامی دانشجویان اتفاق می‌افتد مسئله بودجه این تشکیلات است. برای مثال در نشریات انجمن اسلامی تحلیل‌های روز جامعه توسط دانشجویان نوشته می‌شود؛ یا امکان چاپ نشریات وجود ندارد با اگر قرار بر چاپ باشد تعداد محدودی کمتر از انگشتان یک دست به دلیل مسائل مالی چاپ می‌شود.
اما نشریات سیاسی چیزی‌است که چاپ نشدن آن قطعا معایب و ضررهایی خواهد داشت که این ضرر بیشتر از عبور از خط قرمزهای سیاست و مدیریت سبز در دانشگاه است.
هنگامی یک تشکل به دلیل مسائل مالی نتواند فضای سیاسی و اجتماعی دانشگاه و در مرحله بعد فضای جامعه را متاثر کند، طبیعتا دانشجویان و مردم به سراغ تحلیل‌های نادرستی خواهند رفت که اذهان و افکار را مسموم می‌نمایند.
من باب همین موضوعات از شما خواستاریم تا توجه بیشتری به تشکیلات و بانوان فعال در تشکیلات سیاسی داشته و خواسته‌های ما را به گوش سایر مسئولین رسانده تا بلکه گره‌ای از گره موجود در دانشگاه‌ها باز شده و پیشرفتی حاصل شود.
و من الله توفیق
والسلام‌علیکم
